8 สัญญาณ เตือนคุณให้ระวังถึง โรคสมองเสื่อม หรือ โรคอัลไซเมอร์

โรคสมองเสื่อม หรือโรคอัลไซเมอร์ เป็นโรคที่มีสาเหตุมาจากเซลล์สมองค่อยๆ เสื่อมลง แต่ไม่ได้เกิดขึ้นอย่างฉับพลันนะ โดยอาการของโรคจะค่อยๆ เป็นช้าๆ และอาการก็จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้ผู้ป่วยเกิดอาการหลงลืมเรื่องต่างๆ ทั้งยังทำให้บุคลิกภาพและอารมณ์เปลี่ยนไป ส่งผลให้มีพฤติกรรมที่เปลี่ยนแปลงไป เพราะอย่างนี้ไงโรคนี้จึงอันตรายมาก วันนี้ Campus-Star จะพาคุณไปดู 8 สัญญาณ เตือนคุณให้ระวังถึง โรคสมองเสื่อม หรือ โรคอัลไซเมอร์!! ใครที่มีสัญญาณเหล่านี้ควรรีบไปพบแพทย์ตั้งแน่เนิ่นๆ ดีกว่านะ

สัญญาณของโรคสมองเสื่อม…

1. ขี้ลืม

คือเรื่องลืมน่ะ คนเรามันก็ต้องมีกันบ้างอยู่แล้วแหละ แต่ไม่ใช่ว่าจะมาลืมอะไรกันบ่อยๆ แต่ลืมในที่นี้ของผู้ป่วยที่เป็นโรคสมองเสื่อมคือ ลืมชื่อคน ลืมว่าทำอะไรไปบ้าง หรือแม้แต่ลืมบทสนทนาที่เพิ่งคุยกันมามาดๆ

2. อารมณ์แปรปรวณ

ผู้ป่วยที่เป็นโรคนี้มักจะมีอารมณ์แปรปรวณ หงุดหงิดง่ายและไม่มีเหตุผล เช่น หงุดหงิดกับบางสถานที่ หรือบางเหตุการณ์ ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะ ผู้ป่วยรู้สึกกลัว สับสน อ่อนล้า เพราะไม่สามารถสื่อสารได้อย่างคนปกตินั่นเอง

3. ตัดสินใจไม่ถูกต้อง

อันนี้เราไม่ได้หมายถึงเรื่องยากๆ อะไรนะ มันเป็นเรื่องง่ายๆ เช่น การแต่งตัวให้เหมาะสมกับสถานที่และเวลา หรือเรื่องการใช้เงินที่บางครั้งก็ใช้เงินในเรื่องใดเรื่องหนึ่งเยอะเกินไป แต่กับเรื่องที่ควรจะเสียกลับใช้จ่ายน้อย ผู้ป่วยโรคนี้จะมีลักษณะนี้

4. ทักษะการใช้ชีวิตประจำวัน

การเปิดคอมพิวเตอร์ หุงข้าวด้วยหม้อไฟฟ้า การใช้ไมโครเวฟ การใช้มีด หรือการติดกระดุม เป็นเรื่องที่คุณเคยทำมาเป็นร้อยๆ ครั้ง แต่หากคุณเกิดป่วยเป็นโรคสมองเสื่อมขึ้นมา ทักษะเหล่านี้จะหายไป แม้มันจะเป็นเรื่องง่ายๆ ก็ตาม

5. สับสนเรื่องเวลาและสถานที่

ผู้ป่วยโรคความจำเสื่อมมักจะสับสนเรื่องของเวลาและฤดูกาล เช่น แม่เข้าใจว่า เราออกจากบ้านไปหลายวัน ทั้งๆ ที่เราเพิ่งจะออกไปไม่กี่นาทีนี้เอง อะไรประมาณนั้นน่ะ

6. การสื่อสาร

แน่นอนว่า ผู้ที่มีภาวะเซลล์สมองเสื่อมนั้นย่อมจะต้องมีปัญหาเกี่ยวกับการสื่อสารอยู่แล้ว เช่น คุยๆ กันอยู่ดีๆ จู่ๆ ก็หยุด เพราะไม่รู้ว่า จะพูดยังไงต่อไป หรือใช้คำไม่ถูกต้อง บ้างก็พูดซ้ำๆ ตั้งคำถามซ้ำๆ จนท้ายที่สุดก็จะใช้ท่าทางแทนคำพูด

7. เดินเรื่อยเปื่อย

60 % ของผู้ป่วยที่เป็นดรคสมองเสื่อมนั้นมักมีอาการเดินไปเรื่อยเปื่อย เดินแบบไม่มีจุดมุ่งหมาย นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ผู้ป่วยหลงทาง จำทางกลับบ้านตัวเองไม่ได้ จำคน จำถนนหนทางไม่ได้