รอยตะปูของพ่อ..ตะปูแห่งความโกรธ – เรื่องนี้ข้อคิดดีมาก สละเวลาสักนิด

มีเด็กน้อยคนหนึ่ง ที่แสดงอารมณ์ออกมาทางสีหน้าไม่ค่อยจะดีนัก พ่อของเขาจึงให้ตะปูกับเขา 1 ถุง และบอกกับเขาว่า ทุกครั้งที่เขารู้สึกโมโหหรือโกรธใครสักคน

ให้ตอกตะปู 1 ตัวเข้าไปกับรั้วที่หลังบ้าน วันแรกผ่านไป เด็กน้อยคนนั้นตอกตะปูเขาไปที่รั้วหลังบ้านถึง 37 ตัว และก็ค่อย ๆ ลดจำนวนลงเรื่อย ๆ

ในแต่ละวันที่ผ่านไป จำนวนตะปูที่ตอกกับรั้วหลังบ้านก็ลดลง น้อยลง น้อยลง เพราะเขารู้สึกว่า การรู้จักควบคุมอารมณ์ของตนเองให้สงบ ง่ายกว่าการตอกตะปูตั้งเยอะ

และแล้ว หลังจากเด็กน้อยพบว่า เขาสามารถควบคุมตนเองได้ดีขึ้น ใจเย็นมากขึ้น เขาจึงเข้าไปพบกับพ่อ และบอกกับพ่อของเขาว่า

เขาสามารถควบคุมอารมณ์ตนเองได้แล้ว ไม่มุทะลุเหมือนแต่ก่อนที่เคยเป็นมา

พ่อยิ้ม และบอกกับลูกชายของเขาว่า ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง เจ้าต้องพิสูจน์ให้พ่อรู้ โดยทุก ๆ ครั้งที่เขาสามารถควบคุมอารมณ์ฉุนเฉียวของตนเองได้

ให้ถอนตะปูออกจากรั้วหลังบ้าน 1 ตัวทุกครั้งวันแล้ววันเล่า เด็กน้อยคนนั้นก็ค่อย ๆ ถอนตะปูออก ทีละตัว จาก 1 เป็น 2 .. จาก 2 เป็น 3

จนในที่สุดตะปูทั้งหมดก็ถูกถอนออก จนหมด เด็กน้อยดีใจมาก รีบวิ่งไปบอกกับพ่อเขาว่า ผมทำได้ ในที่สุดผมก็ทำจนสำเร็จ

 

พ่อไม่ได้พูดอะไร แต่จูงมือลูกของเขาออกไปที่รั้วหลังบ้าน และบอกกับลูกว่า ทำได้ดีมาก ลูกพ่อ และเจ้าลองมองกลับไปที่รั้วเหล่านั้นสิ

เจ้าเห็นหรือไม่ว่า รั้วนั้นมันไม่เหมือนเดิม ไม่เหมือน.. กับที่มันเคยเป็น

จำไว้นะลูก.. เมื่อใดก็ตามที่เจ้าทำอะไรลงไปโดยใช้อารมณ์ สิ่งนั้นมันจะเกิดเป็นรอยแผล เหมือนกับการเอามีดที่แหลมคมไปแท งใครสักคน

ต่อให้ใช้คำพูด ว่า “ขอโทษ” สักกี่หน ก็ไม่อาจลบรอยแผลที่เกิดขึ้นกับเขาคนนั้นได้ แต่ลูกจงฝึกใช้คำว่า ขอโทษ ไว้เสมอ ไม่ว่าเขาจะยกโทษให้เราหรือไม่ก็ตาม

และจงจำไว้ให้ดีว่า.. ไม่ว่าเราจะไปเพิ่มรอยตะปูให้ใคร หรือ ใครมาเพิ่มรอยตะปูให้เรา ทั้งที่ตั้งใจทำ หรือแบบที่อารมณ์พาไป

รอยร้าวที่เกิดขึ้นกับเขา อาจจะไม่มีวันลบเลือนได้ตลอดไป.. จงคิดทบทวนให้ดี

 

มีอยู่ 3 สิ่งในโลกใบนี้ที่เมื่อผ่านมาแล้ว ไม่สามารถเรียกมันกลับคืนมาได้ คือ คำพูด.. เวลา.. และ โอกาส

เพื่อน.. เปรียบเสมือน อัญมณีอันมีค่าที่หายาก เป็นคนที่ทำให้เรายิ้ม เป็นคนที่คอยให้กำลังใจ และยินดีเมื่อเราพบกับความสำเร็จ

เป็นคนที่คอยปลอบใจเราเมื่อยามเศร้า ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเรา และจริงใจกับเราเสมอ

แสดงให้เขาเห็น ว่าเราห่วงใยเขามากแค่ไหน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ให้รู้ทันความโกรธให้เร็วที่สุด

ทันที ที่สติรู้ทัน ให้รีบปล่อยวางความโกรธ อย่างน้อยมันจะหยุดการตอกตะปูใส่คนอื่นวางความยึดมั่นในตัวเองว่า เรานั้นถูก เป็นจุดเริ่มต้นของการแก้ไขปัญหาที่ดีกว่า

ดีกว่าปล่อยให้ตัวเราเองยึดติดว่า เราถูก เราดี จนทิฐิย้อนกลับมาทำลายตัวเอง

หวังว่านิทานนี้ คงช่วยให้พวกเราอยู่ร่วมกัน.. ทำงานร่วมกัน.. คบกัน.. ด้วยความรู้สึกที่ดีต่อกันขึ้นเรื่อย ๆ ตลอดไป..

จากหนังสือ เข็มทิศชีวิต ของคุณ ฐิตินาถ ณ.พัทลุงเรื่อง ..รอยตะปูของพ่อ เรื่องนี้ข้อคิดดี สละเวลาอ่านสักนิด..