รู้ดีแค่ไหน ก็อย่าไปยุ่ง เรื่องของคนอื่น

รู้ดีแค่ไหน ก็อย่าไปยุ่ง เรื่องของคนอื่น

คุณเคยเจอมั้ย… คนประเภทไม่ได้ถาม แต่ชอบออกความเห็น ก่อนออกความคิดเห็น หรือ ตำหนิ ใคร ให้ถามตัวเองก่อน ว่า รู้จริง แค่ไหน ถึงไปวุ่นวายกับชีวิตคนอื่น

บางคน หลงตัวเอง คิดว่านโลกมาเยอะ ต้องเก่ง ต้องรู้ทุกเรื่อง ใครมีปัญหารีบ เสนอหน้า ทำตัวเป็นผู้พิพากษา ตัดสินว่าคนนั้น ผิ ด คนนี้ ถู ก ทั้งๆ ที่ไม่มีใครถาม

ทุกคนมี เหตุผล ส่วนตัว ถ้าเราไม่ได้อยู่ ณ จุดนั้น ยิ่งไม่ควรพูดเยอะ บางทีตัวเองยัง “ไม่ รอด” ดันไปหาทางออก ให้เรื่องชาวบ้าน จะให้คำปรึกษา ต้องแน่ใจว่าเขาฟัง ไม่ใช่ไปวุ่นวายเรื่องคนอื่น เพราะแค่รู้เห็น ยุ่งเรื่องชาวบ้าน โดยที่ไม่มีใครต้องการ เขาอาจไม่มองว่า เ ก่ ง แต่จะมองว่า เ สื อ ก

รู้… แต่ไม่ทำ มีค่าเท่ากับ ไม่รู้ พร่ำสอนคนอื่นไปเรื่อยเปื่อย แต่ตัวเองยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน บอกคนอื่นให้ทำตามอย่างโน้นอย่างนี้ แล้วจะดี แต่ตัวเองกลับทำตรงกันข้าม

เราก็ไม่ใจ ร้ า ย บางครั้ง… ก็พูดออกไปตรงๆ บ้าง แต่เรายังเกรงใจคุณอยู่ ถ้าให้ใครทำตาม จงทำให้สำเร็จเป็นตัวอย่าง เพราะ การกระทำ นั้น เป็นแบบอย่างที่ดี และชัดเจน มากกว่า คำ พูด